چگونگی آتش افروزی و سروده های آن :

ایرانیان نور را مظهر یزدان پاک می دانسته اند و

 ستایش از آن را واجب . آتش نیز بزرگترین نماد و قدرت

اهورامزدا است که باید آنرا درود فرستیم و بزرگ بپنداریم .

در شهر خور دید و بازدید های شبانه را " آیرون "

مینامند که در گویش خوری آتش است . آذربایجان

نیز مهد آتش و نگهدارنده آتش ایران زمین است .

 در یزد نیز همین دید و بازدید های شبانه "آتشون"

گفته می شود . در جشن های ملی آتش بازی از

مهم ترین کارهای ایرانیان است . در بسیاری از عروسی

های اقوام ایرانی آتش افروخته می شود .

دهها آتشکده در ایران به همین دلیل بنا گشت که بسیاری از

آنان توسط تازیان ویران گشته ولی برخی دیگر پابرجاست .

در قلب کویر ایران خور مردمان پس از

درگشت نزدیکان خود تا سه شبانه روز هنگام غروب آفتاب

 آتش می افروزند و عده ای دیگر در آن هنگام

به فاصله چند متر از یکدیگر نیاکان خویش را نیایش میکنند .

هنوز هم در بسیاری از نقاط کردستان ایران نه تنها چهارشنبه

سوری بلکه شبهای نوروز نیز آتش افروخته

می شود . عده ای از مورخین قدیمی برای ملی کردن

نام چهارشنبه تازی گفته اند که زمانی که زرتشت

گاه شماری برای ایران بنا کرد نوروز به چهارشنبه افتاده

 بود و برای همین ایرانیان شب قبل از نوروز را

شادی وپایکوبی می نمودند . ولی بی شک چهارشنبه واژه ای

تازی از پس از اسلام است . ولی جشن

چهارشنبه سوری از هزاران سال پیش از اسلام برقرار بوده است