. در انارک نیز شعر زیر

را در شب چهارشنبه سوری می خواننند :

غیلا بی در , غیلا بی در , مرد می بد , از ما بی در

در نائین نیز آتش را از بام به کوچه می اندازند و کوزه ای

از آب را به درون آن پرتاب میکنند . سپس

همگان به دور آن جمع می شوند و شادی می کنند .

عده ای بر این باور هستند که پرت کردن آتش از بام

به خیابان قدمت بیشتری دارد و این کار برای درست کردن

دود است تا فروهر های نیاکانشان با استفاده

از دود آنجا را پیدا کنند .

فردا بهاره شنبه

فردا بهار شنبه

هرنج و رنجی بکله

گرفتاریها و رنج بریزد

می سکه رنجی به کله

رنج من که مثل رنج سگ است بریزد

7 , 5, کهنه بر میدارند و در وسط کوچه قرار میدهند .

در بیشتر روستاهای طبرستان ایران دسته های 3

تایی آتش برپا میگردد . که بیشتر از بوته های گون یانی

و ساقه برنج است . همه افراد باید 7 بار از روی

آن بپرند . سپس این سخن را تکرار میکنند :

من پرمه ته سر

می زرده ته

تی سرخه مه

ارمنی های ایران جشن چهارشنبه سوری را با نام

 " درن دز " برگزار میکنند . آتشی برافروخته میکنند و از

رویش میپرند . شمع های روشن میکنند و به خانه هایشان

می برند . تا برکت آتش به خانه هایشان بیاید .

این جشن در سال 1347 برابر با 25 بهمن در

ایران بسیار باشکوه برگزار شد بوده است .

در شهرهای ایران که گویش ها یکی است

 این سروده های خوانده می شود :

بترکه چشم حسود و بیگانه

چه بیرون و چه تو خانه

شنبه زا , یکشنبه زا , دوشنبه زا , سه شنبه زا , چهارشنبه زا , پنجشنبه زا , جمعه زا

هرکه از دروازه ها تو میاد

هر کی از دروازه ها بیرون میره

زاغ چشم , سیاه چشم , ارزق چشم

بترکه چشم حسود و بیگانه

چه بیرون